Auto troubles met Kit, pijntjes en champagnebussen.

Oke het zat er aan te komen, een nieuw verhaal.

nog even over Kit,. dat beestje heeft het ons erg moeilijk gemaakt toen we terugkwamen in Bariloche. allereerst stonden we voor het kanaal waar Ushuaia tegenover lag, hield ze er mee op. bedankt Kit lekkere timing. dus nu het einde van de wereld wel gezien maar niet geweest. in Bariloche bleek dat de monteur die ons slot de eerste keer had gemaakt, het stuurslot kapot gemaakt had, wat leek op inbraak. Kit vier dagen eerder ingeleverd maar wel een extra rekening van een paar honderd euro. in de categorie Goed verhaal dit.

De eerste paar dagen terug in Bariloche allemaal verschrikkelijk door de stad heen gestrompeld maar gelukkig maakte de chocola, waar Bariloche beroemd om is, veel goed.

een bus geboekt richting Buenos Aires om daar wat extra dagen door te brengen. Onze laatste lange busrit :( aftellen. Gelukkig was dit tevens onze beste busrit aangezien er naast nonstop meidenfilms heel veel eten was en in de avond champagne! Best wel een hele leuke afsluiter.

Nu in Buenos Aires in het milhouse party hostelhol. 200 bedden, nog meer dronken Engelsen maar wel heel veel lol. Gisteren een tour door la Boca gedaan, een Italiaanse i,migrantenwijk waar de Tango is ontstaan. Het blijkt dat de Tango vroeger een dans was voor de arbeidersmannen die als in een soort gevecht gingen kijken wie het beste was en dan daarna de mooiste prostituee mee mocht nemen. Dat is ook de reden waarom de vrouwen bij de tango zo gekleed gaan.Daarnaast naar het Boca voetbalstadium geweest en het museum waar we een film hebben gezien over de gekte die voetbal heet.

Gisteren tijdens lunch naar een tango show gekeken waar nicole mij even leuk aanwees om met die man te gaan dansen. wel in de avond met zijn allen een tango les genomen wat heel erg leuk was. vanavond weer een les.

ruta 40

De eerste dag van onze roadtrip door een heel mooi berglandschap gereden met onze auto volgegooid met camping meuk. Eerst even hellingproef hervonden in de steile straten van bariloche. Savonds door een leeg woestijnlandschap gereden en vervolgens bij het enige huis in de omgeving. Daar mochten we in de tuin slapen bij een eenzame oude man en vervolgens bij het vuurtje in zijn huis opwarmen na een ijskoude nacht. De dagen erna enorm veel krassen op onze slechte stadsauto gekregen en zelfs een hele grote steen tegen onze voorruit door een vrachtwagen. Conclusie: onze auto kan niet tegen slechte wegen. In el calafate op de parkeerplaats geslapen en een dag later gewoonlangs de ruta 40 in de auto getukt. Gelukkig na 4 dagen en 2000 km verder bij Torres del Paine aangekomen waar alles opeens tien keer zo duur bleek te zijn als verwacht en wij als echt zwervers op de parkeerplaats van een 5sterren hotel geslapen en met onze tandenborstels naar binnen gesneakd. De eerste dag van onze hike naar de mirador de torres geknald met een gratis gids en de dagen erna met al onze spullen voor het echte werk gegaan. De eerste avond heb ik heel slim kokende soep over mijn benen heen gegooid en vervolgens in een gletsjer rivier gesprongen. Goed begin, gelukkig uiteindelijk alleen wat blaren. De tweede dag aangekomen bij glacier grey. WAUW! Heel vet, alleen de dagen erna zo kreupel als wat weer terug gelopen. Na 5 dagen leven op spaghetti en worstjes, slapen in een geduktapete tent op de grond, koud tot op het bot, 90 km gelopen en felle zon waren we heel blij onze auto weer te zien. Bleek dat de auto niet meer wilde starten omdat onze sleutel, wat een kopie bleek te zijn, niet meer in de auto wou. Vervolhgens een monteur moeten bellen die ons daarna vertelde dat we echt een crapauto hebben meegekregen. Uiteindelijk wel weer aan de praat gekregen en nu hopen dat hij niet nog verder stuk gaat. Gisteren aangekomen in puerto natales en ons daar enorm volgegeten met heerlijke pizza en een wijntje. Het is alsof we voor dagen bij moeten eten dus het enige wat we nu nog kopen zijn lekkere vette meuk.

zout, zwarte gaten en een hele lieve host!

Oke veel woorden kunnen er niet gesproken worden over uyuni omdat het gewoon te bizar was, wederom een wereldwonder dat toch zeker naast iguazu staat! Daarna een spannend grensavontuurtje in de woestijn omdat een van de toeristen een iets te grote mond had tegen de politie, uiteindelijk veilig in san pedro beland en daar een hele mooie sterrentocht gedaan onder de meest heldere sterrenhemel van de wereld. Door een belgische jongen alles geleerd, in jip en janneke taal uiteraard, over zwarte gaten, andere galaxies, de melkweg, vallende sterreen, het hoe en waarom het snachts donker is terwijl de zon een ster is en de sterren dus ook licht geven. En ga zo maar door. Door een telescoop de maan en de zwarte gaten gezien. Heel erg interessant. De dag erna een bus genomen naar santiago en daar mogen slapen bij alvaro, een chileense jongen die we ontmoet hadden tijdens salkantay. Van slapen kwam weinig omdat we een wijn en kroegen-dans tour kregen van hem en zijn vrienden. De dag erna regende het pijpenstelen dus hebben we naast brak koffie drinken niet veel gedaan tot we per ongeluk belandden in een cultureel festival waar een bekende traditionele band op trad. Ik heb nog nooit zo snel een groep mensen uit zijn dak zien gaan. Iedereen dansen en springen en gillen, en wij mee doen. Na een avond traditioneel patchanka/salsa/zuiderlijk nu een avond meer hitjes en hebben we typische drankjes mogen proberen en hebben we wederom een ochtend vooral geslapen. Gelukkig werden we weer meegesleept door onze gids naar een populair restaurant en daarna naar het museum de memoria wat indrukwekkend was omdat het over het dictatoriale regime van pinochet ging, 1973-1990. Vanochtend is nicole eva op gaan halen en nu zijn we voor onze laatste maand met zijn vieren. Afscheid genomen van onze onwijs gastvrije host en nu in valparaiso de culturele hoofdstad waar de huisjes allemaal kunstwerken zijn en kleur hebben, hier zou iedereen wel wilen wonen denk ik. X

Sucre

de 23e eindelijk aangekomen in Sucre, na een 36 urige busrit waren we heel erg toe aan deze geweldig mooie stad. In de avond in het Amsterdammertje beland waar we er na 3 uur achterkwamen dat Fiesta Linda niet een nationaal feest was maar de verjaardag van de gigantische Nederlandse vrouw die dronken rondliep in die kroeg.

De dag erna gaan Canyoningen en gaan Tuben, heel erg gaaf. Eerst een canyon afgedaald waar we een baby uiltje van dichtbij hebben gespot, super schattig. daarna de canyon door geklommen in een rivier, sommige stukken gezwommen. in de middag in een band een andere rivier af waar mensen hun kleren aan het wassen waren en kinderen aan het zwemmen waren.

Terwijl Nicole aan het paragliden was heeft lea spaanse les gehad en ben ik op zoek gegaan naar iemand die mij charango les kon geven. uiteindelijk beland bij een hele aardige man waar ik nu 4x nog heen kan in sucre.

Net terug gekomen van een tweedaagse hike naar een krater in de bergen toe. Lekker met het openbaar vervoer gegaan inhoudend: een veewagen volgestouwd met alles wat los en vast zit. inclusief dieren. Vervolgens 6 uur lang behoorlijk gewandeld maar het was het helemaal waard. (zie fotos/)

Morgen richting de mijnen van Potosi.

Brazil, Paraguay en Lea.

Oeps wat hebben we lang geen verhaal geschreven, sorry voor degenen die al dagen niet hebben kunnen slapen omdat ze willen weten hoe het verder gaat.

Beginnend bij Iguacu kan ik zeggen dat het daar had mogen eindigen, de schoonheid was zo intens dat we met zijn allen een beetje ontroerd zijn geraakt daar en niet zo goed meer wisten hoe we zoveel pracht moesten opnemen en verwerken.

Daarnaast hebben we Lea eindelijk gevonden in het hostel en was het heerlijk om bij te kletsen en te ouwehoeren. Naast Lea hebben we in Bonito een Braziliaanse muzikant opgeduikeld die vervolgens zijn plannen om heeft gegooid en nu met ons mee reist. Al is de muziek leuk, we hopen dat hij nu toch wel snel zijn eigen weg weer gaat want hij is een beetje vervelend.

Vanuit Iguacu zijn we de grens over gegaan en hebben we mag ik wel zeggen in het meest smerige hotel ever geslapen. Naast een kamer waar alle muren bezeten waren van vochtvlekken, waren we ook in het gezelschap van een actieve kakkerlak en een hagedis. Na heel veel gegil heeft onze muzikant de beestjes gevangen. In Ciudad del Este, een grens plaatsje aan de kant van Paraguay, hebben we de grootste stuwdam ter wereld bezocht.

Na een busreis, met kots, bus stuk, uit de bus, wachten, andere bus, 9 uur later, waren we eindelijk in Asuncion en hebben we daar heerlijk over de grootste markt gelopen en van alles gekocht. Nicole een Teh Nobt Fade pet, handig en nog van een goed merk ook! lea een bikini en ik heb lopen ouwehoeren met het groente vrouwtje en nadat ik had uitgelegd dat we een salade wilden maken hebben we voor een week groente en fruit meegekregen.

Gisteren zijn we naar de Casa de independencia geweest en hebben daar uitleg gekregen over de Paraguaanse onafhankelijkheid van 1811. Daarna doorgegaan naar het museum van Paraguaanse kunst om nog wat meer cultureels te doen. Helaas is het hier zo snikheet overdag dat we na 1 minuut lopen geveld waren dus we hebben besloten om vanavond weer richting Bolivia te gaan.

fotos volgen maar op facebook gaat nicole los.

barbie op safari

omdat we onze impulsieve driften toch een beetje in toom moeten houden kunnen we jullie meedelen dat wij even brazilie zijn binnengehopt.! door een aantal tegenslagen in trinidad hadden we tijd over en ook al hebben we ons prima vermaakt in het waterpark in santa cruz, op een gegeven moment hield het daar wel op. toch nog cultureel gedaan en een kerkdienst bijgewoond, geluisterd naar een openluchtconcert van een violist en naar cine verde geweest (film over de cultuur in de bergen van bolivia).

eenmaal aangekomen bij de grens was het toch wel even wennen, alleen al omdat een broodje kopen opeens weer met handgebaren moest in plaats van ons handen en voeten spaans. meteen meegesleurd naar een tourbureau en toch besloten om een trip van 3 dagen in de pantanal te doen. 100e afgedongen en uiteindelijk kneitertje hard bedonderd maar moge duidelijk zijn dat we daarvoor dan ook 2 blondjes zijn. de eerste dag van de tour kwamen we er al achter dat we (nicole in dit geval) de tour al gedaan hadden in bolivia en dat ons dingen waren beloofd die niet gingen gebeuren. toch wel met hele leuke mensen in de groep dus dat maakte al veel goed. 2 kunstenaars uit rome die met NGOs in afrika hadden gewerkt leverde veel goede gesprekken op en nicole kwam er de laatste dag achter dat haar soulmate in de vorm van een nederlandse jongen in onze groep zat omdat hij nog meer wist van GTST dan zij.

dag 2 zijn we piranhias gaan vissen met kaaimannen naast ons. daarna slangen gaan jagen in het moeras. geen giftige maar toch sprong de gids wel heel hard aan de kant toen de slang een beetje boos werd. savonds onverwachts in een onafhankelijkheidsdagfeestbeland. whisky gedronken als echte brazilianen en daarna naar het dorp waarbij iedereen eerst ging bidden waarna er halve koeien van het kampvuur afgehaald werden en er eten was voor iedereen. heel erg leuk om mee te maken en de dag erna lekker om 6 uur aan het ontbijt!

vandaag aangekomen in bonito, waar we een paar dagen zullen blijven.

timon en poemba in de jungle.

ja Rurre is mooi. muggen zijn fijn en de jungle is onze thuisbasis geweest voor een week.

de eerste 3 dagen zijn we met een gids en twee rare israelische jongens de jungle in gegaan en hebben daar de community leren kennen. eten gemaakt, geleerd om te weven en sieraden te maken. elke avond zijn we gaan lopen en hebben olifantenspinnen op ons hoofd gehad , maden en termieten gegeten en in bomen geklommen. daarna hebben nicole en ik allebei een andere tour gedaan, zij heeft een pampas tour gedaan en met dolfijnen gezwommen en ik heb nog 3 extra dagen jungle gedaan maar dan alleen met muskieten net en mes. de eerste nacht geslapen in een zelfgemaakte hut bij een meer. een visje gegeten en naar krokodillen gezocht die in het meer zaten. de dag erna de hele dag bezig geweest met lopen, apen jagen, huis bouwen en eten zoeken. wat een werk, ik kan nog niet zeggen dat ik echt honger ken maar trek dekte de lading echt niet meer,. bizar hoe snel je slap en vermoeid bent wanneer je niet hebt geslapen en niet hebt gegeten. de laatste nacht wederom niet geslapen omdat we op zoek gingen naar jaguars. de hele nacht sporen gevolgd en uiteindelijk een jaguar gezien. vervolgens kreeg ik toch ook een mes in mijn handen gedrukt omdat de jaguars nogal aggresief konden zijn. daarna nog een tijdje sporen van apen, beren en pumas gevolgd en toen wormen gezocht om te vissen, helaas in 5 uur niks gevangen dus ontbijt zat er niet in. na 3 dagen niet tandenpoetsen, dezelfde onderbroek en geen dekens of muggenspray kan ik wel zeggen dat ik heel veel respect voor hen heb. de gids heeft urenlang precies het geluid van vogels, apen en pumas nagedaan die dan vervolgens antwoordden. fotos volgen! vanavond op weg naar trinidad en daar pakken we een boot naar santa cruz.

xx

deathroadsurvivors, faalhazen en zweetkipjes

ja hoor we hebben hem overleefd al zullen jullie dat bericht al wel via vele kanalen hebben ontvangen. het was een heerlijk fietstochtje over de gevaarlijkste weg ter wereld. lekker hobbelen, schuivers maken en awesome zijn op een mountainbike. daarna heerlijk gezwommen en in een hangmatje gelegen in yolosita.savonds voor het eerst naar de disco gegaan in la paz en uiteindelijk beland in de wild rover met allemaal dronken engelsen en een gekke australische hiphopper met wie we door zijn gegaan naar de blue house club.

de dag erna een bus genomen naar sorata om er daar achter te komen dat werkelijk het hele dorpje uitgestorven was en dat alle touragencies het opgegeven hadden. wel een interessante bustocht met twee israeliers en vele discussies over het conflict terwijl nicole voorin een klein vuilniszakje aan het vol kotsen was.

de dag erna maar weer terug naar la paz om diezelfde dag door te gaan naar Coroico. daar aangekomen heerlijk een dagje gerelaxed na een lange dag bussen. in de avond in een nederlands cafe gepraat met de eigenares en daar lekker spaans gemonopolied. in een hostel geslapen bij een oud dement vrouwtje en de dag erna maar weer door richting Rurrenabaque. gelukkig waren ze met de weg bezig en hebben we zo'n 3 uur lang 10cm verwijderd van de afgrond een soort blufpoker gespeeld met de tegenliggende vrachtwagens. na 3 uur stilstaan kon de deathroad 2.0 vervolgd worden en zo hebben we 18uur gereden. vanochtend opeens in 30 graden bloedjehitte aangekomen en na 6 dagen niet douchen besloten een goed hotel te nemen om weer even een beetje schoon te worden. nu heerlijk in de tropische warmte met een vruchtensapje van de avond genietend., en morgen een driedaagse jungletour bij indianen.

x