Oeps wat hebben we lang geen verhaal geschreven, sorry voor degenen die al dagen niet hebben kunnen slapen omdat ze willen weten hoe het verder gaat.

Beginnend bij Iguacu kan ik zeggen dat het daar had mogen eindigen, de schoonheid was zo intens dat we met zijn allen een beetje ontroerd zijn geraakt daar en niet zo goed meer wisten hoe we zoveel pracht moesten opnemen en verwerken.

Daarnaast hebben we Lea eindelijk gevonden in het hostel en was het heerlijk om bij te kletsen en te ouwehoeren. Naast Lea hebben we in Bonito een Braziliaanse muzikant opgeduikeld die vervolgens zijn plannen om heeft gegooid en nu met ons mee reist. Al is de muziek leuk, we hopen dat hij nu toch wel snel zijn eigen weg weer gaat want hij is een beetje vervelend.

Vanuit Iguacu zijn we de grens over gegaan en hebben we mag ik wel zeggen in het meest smerige hotel ever geslapen. Naast een kamer waar alle muren bezeten waren van vochtvlekken, waren we ook in het gezelschap van een actieve kakkerlak en een hagedis. Na heel veel gegil heeft onze muzikant de beestjes gevangen. In Ciudad del Este, een grens plaatsje aan de kant van Paraguay, hebben we de grootste stuwdam ter wereld bezocht.

Na een busreis, met kots, bus stuk, uit de bus, wachten, andere bus, 9 uur later, waren we eindelijk in Asuncion en hebben we daar heerlijk over de grootste markt gelopen en van alles gekocht. Nicole een Teh Nobt Fade pet, handig en nog van een goed merk ook! lea een bikini en ik heb lopen ouwehoeren met het groente vrouwtje en nadat ik had uitgelegd dat we een salade wilden maken hebben we voor een week groente en fruit meegekregen.

Gisteren zijn we naar de Casa de independencia geweest en hebben daar uitleg gekregen over de Paraguaanse onafhankelijkheid van 1811. Daarna doorgegaan naar het museum van Paraguaanse kunst om nog wat meer cultureels te doen. Helaas is het hier zo snikheet overdag dat we na 1 minuut lopen geveld waren dus we hebben besloten om vanavond weer richting Bolivia te gaan.

fotos volgen maar op facebook gaat nicole los.